لطف خدا

⬅️ شعری گفته ام
هر وقت یادم می افتد لذت می برم
دفاع از [الطاف] خدا کردم
قائنِ ما وقتی
کسی می مرد و جوان بود
روی قبرش
این شعر را می نوشتند
و برایش گریه می کردند
که:
▫️اين دهر كه بود مدتی منزل ما
نامد به جز از بلا و غم حاصل ما
افسوس كه حل نگشت هر مشكل ما
رفتيم و هزار حسرت اندر دل ما

من هم در مقابلِ آن
فی البداهه این شعر را
گفتم:
▫️این دهر که بود مدتی منزل ما
نامد به جز « لطف خدا » بر دل ما
اَلحمدُ لَهُ حل شده هر مشکل ما
رفتیم و نمانده هیچ حسرتی بر دل ما

⬅️ فکر را باید آزاد کرد از مادیات

« حُبُّ الدُّنیا رأس کُلّ خَطیئَة »

انسان اگر ببیند
به دین خدا ضربه بخورد
برایش مهم نیست
ولی اگر به مالش ضربه بخورد
برایش مهم است
[ این نشانهٔ حب دنیا است ]

⬅️ انسان به درِ خانه خدا
که می‌رود کاسبی را بگذارد کنار

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن
که خواجه خود روش بنده پروری داند

آیینه شو، جمال پری طلعتان طلب
جاروب کن تو خانه، سپس میهمان طلب

صداقت داشته باشیم
صاف باشیم
اَلنّجاةُ فِی الصِّدق

چیزی که خودت یقین نداری
کسی را به آن دعوت نکن

⬅️ مردم
فکر می کنند
شوخی _ شوخی به دنیا آمده اند
و
شوخی – شوخی می میرند
اما [اینجا] جدی _ جدی زندگی می کنند

اینطور افراد
اهل سیر و سلوک نمی شوند

#فرمایشات_متنی ۶۶