فرازی از دعای ابوحمزه
⬅️ یا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ، یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ
لَسْتُ أَتَّکِلُ فِی النَّجاةِ مِنْ عِقابِکَ
عَلىٰ أَعْمالِنا، بَلْ بِفَضْلِکَ عَلَیْنا
لِأَنَّکَ أَهْلُ التَّقْوىٰ وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ
تُبْدِئُ بِالْإِحْسانِ نِعَما
وَ تَعْفُو عَنِ الذَّنْبِ کَرَما
فَما نَدْری ما نَشْکُرُ
أَ جَمیلَ ما تَنْشُرُ أَمْ قَبِیحَ ما تَسْتُرُ
أَمْ عَظیمَ ما أَبْلَیْتَ وَ أَوْلَیْتَ
أَمْ کَثیرَ ما مِنْهُ نَجَّیْتَ وَ عافَیْتَ
💠 ای احسانگر و ای زیبارفتار (یا زیباساز) ای نعمت بخش و ای زیاده بخش
برای رهایی از عذاب تو متّکی به اعمالمان نیستیم بلکه به فضلی که بر ما داری دست به دامن هستیم
زیرا تو اهلیّت تقوا و مغفرت داری نعمت‌هایی را ابتدائاً می بخشی
و از سر کَرَم از گناه درمی گذری
ما نمی دانیم چه چیزی را باید شکر کنیم؟
آیا زیبایی رفتارها را که گسترش می دهی یا زشتی هایی را که می پوشانی؟
یا بر بلاها و آزمون‌های دشوار که آسان ساختی؟
یا بر بسیاری از دشواری ها که رهایی بخشیدیمان و سلامت عطا کردی؟
