⬅️ تنها نشد ز زهر ستم آب، پیکرت
یک عمر ریخت آتش اندوه بر سرت
هر روز بود روز تو از دود آه، شب
هر لحظه ریخت خون دل از دیده ی ترت
آن شب که شعله گشت ز کاشانه ات بلند
یاد آمد از شکستن پهلوی مادرت
بردند دست بسته تو را چون علی، ولی
سیلی نخورد پشت درِ خانه، همسرت
خصمت نگاه داشت سه ساعت به روی پا
دیگر نبود بسته دو بازوی خواهرت
بودند اهل بیت تو بعد از تو بس عزیز
دیگر اسیر خصم نگردید دخترت
غربت نگر که پشت در بسته ی بقیع
صورت نهد به دامن دیوار، زائرت
این غم مرا کُشد که به شهر مدینه نیست
جز بوسه ی نسیم، به قبر مطهّرت
در حیرتم چگونه کفن شد جنازه ات
چیزی نمانده بود از اندام لاغرت
عالم گدای توست مرانش ز کوی خویش
ای مهر و مه، دو خاک نشین سائل درت
🔳 مظلوم وا اماما غریب وا اماما
⬅️ مردم سیه بر تن کنید
شال عزا گردن کنید
قرآن ناطق شد شهید
امام صادق شد شهید
🔳 مظلوم اماما…
ای وای ازین درد و بلا
هر دل به غم شد مبتلا
مدینه شد کرب و بلا
🔳 مظلوم اماما…
قربان چشمان ترش
شد با دل غم پرورش
مهمان زهرا مادرش
🔳 مظلوم اماما…
دل محرم غم خانه اش
ساکن به ماتم خانه اش
آتش گرفته خانه اش
🔳 مظلوم اماما…
⬅️ ای اشک چشم ما همه وقف عزای تو
دل های دوستان همه صحن و سرای تو
چشمم سوی مدینه دلم جانب بقیع
گرم زیارت حرم با صفای تو
🔳 مظلوم وا اماما غریب وا اماما
ای صد مسیح زنده ی ذکر شبانه ات
خاموش شد چگونه صدای دعای تو
چون شمع، آب شد بدنت از شرار زهر
ای جان عالمی همه بادا فدای تو
🔳 مظلوم وا اماما غریب وا اماما
