⬅️ گفت عمه جان امشب در اضطرابم
چون شعله ی آتش به پيچ و تابم
چشم انتظار وصل روی بابم
آمد پدر در خواب خوش به خوابم
عمه چرا بابم ز در نيامد
از كربلا ديگر خبر نيامد
عمه بابا چرا از اين سفر نيامد
مُردم ز هجر روی او خدايا
شب آمد و از آسمان شفق رفت
از زانوی زينب دگر رمق رفت
رقيه خاتون جانب طبق رفت
شد سرّ مخفی ناگه آشكارا
آهسته سر را بوسه داد و برداشت
گاهی نظر به عمه گه به سر داشت
گویا ز سرنوشت خود خبر داشت
آن دل شکسته ناله اش اثر داشت
🏴 تو حسینی تو حسینی
تو سراپا همه حسنی
معدن جودی و احسان
🏴 بابی انت و امی
⬅️ خورشید زینب، ای ذکر هر لب
دارم خجالت از عمه زینب
▫️خوش آمدی بابا به این ویرانه امشب
غریب دور از وطنی، تو جان و جانان منی
بده جوابِ دخترت، مَنِ الذّی أَیتمنی
از ظلم عدوان در پیش طفلان
بر روی نیزه خواندی تو قرآن
▫️خوردی ز دشمن خیزران بابا حسین جان
دخترکِ سه ساله ات، حزین و زار و خسته شد
گویا ز چوبِ آن لعین، دندان تو شکسته شد
⬅️ آمدی بابا کنج ویرانه
با صفا کردی این عزا خانه
ای پدر امشب یاد ما کردی
دخترت را یاد از وفا کردی
بزم ما را خوش با صفا کردی
از ره جود و لطف شاهانه
ای پدر جانم جان بقربانت
جان بقربان لطف و احسانت
از کرم کردی یاد طفلانت
شمع ما گشتی، ما چو پروانه
🔳 اين حسين كيست كه عالم همه ديوانه ی اوست
⬅️ ای دل خسته گرت عقده ی عالم به گلوست
داستان تو و غم، صحبت سنگست و سبوست
🏴 آستان بوس حرم باش و بپرس از در دوست
🔳 اين حسين كيست كه عالم همه ديوانه ی اوست
اين چه شمعی است كه جانها همه پروانه ی اوست
دل هر كس كه حسينی است ز خود بی خبر است
كشته ی عشق حسين از همه كس زنده تر است
بس كه آن جلوه ی توحيد مرا در نظر است
هر كجا می نگرم نور رخش جلوه گر است
🏴 هركجا می گذرم جلوه ی مستانه ی اوست
🔳 اين حسين كيست كه عالم همه ديوانه ی اوست
اين چه شمعی است كه جانها همه پروانه ی اوست
هر خدا جوی تمسك به ولايش دارد
هر گرفتار غمی سر به هوايش دارد
هر سری آرزوی بوسه به پايش دارد
هر دلی ميل سوی كرب و بلايش دارد
🏴 ما ندانيم چه سِرّيست كه در خانه ی اوست
🔳 اين حسين كيست كه عالم همه ديوانه ی اوست
اين چه شمعی است كه جانها همه پروانه ی اوست
⬅️ بابی انت و امی یا حسین
به فدای لب عطشان حسین
